Kolejne fanty z porządków na strychu 🙂
Okazuje się, że to maskotki z dzieciństwa mojej szwagierki. Są cudownie odzwierciedlające tamte czasy. Wyleniały misiu bez ucha, z parokrotnie przyszywaną głową i piesek bez ucha, Pankracy (gimby nie znajo) jak ulał 😀 To są rzeczy, których nie da się wyrzucić… 😉
Parę dni później trafiły na półkę w pokoju dzieci, może nie do zabawy, ale do robienia klimatu. Choć nie do końca jestem pewna, czy dzisiejszy narybek człowieczy ma w ogóle w sobie miejsce na takie sentymenty. To już ma internet we krwi, zwirtualizowane rozrywki, wszystko tymczasowe, płytkie, dające się zrobić od nowa w 3 sekundy. Włącz, wyłącz, zrestartuj, zapisz, skasuj, wgraj od nowa… Ciężko powiedzieć, czy to lepiej, czy gorzej, w każdym razie inaczej…
…ale te maskotki im wcisnęłam do pokoju. A co 😉
